تبیین مبانی شکرو سپاس و پیامدهای تربیتی آن از دیدگاه اسلام

« شکر » شناخت و تشخیص احسان و نیکی و اعتراف و قدردانی در برابر آن است. یکی از اهداف وجودی نعمت ها ،سنجش میزان شکرگزاری انسانها است. شکر در قرآن کریم و هم در سیره امامان معصوم(ع) توجه ویژه ای به آن شده است تا جایی که ملاک خدا پرستی، انسانیت انسان، صفت ایمانی، محبوب خدا ، صفت الهی ، حکمت ، حق خدا ، شناسایی نعمت و ... خوانده شده است بطوری که در قرآن بیش از 75 بار آمده و از انسان خواسته که خدا را شکر کنیم و قدر نعمت هایش را بدانیم و اولیاء خدا نیز که همواره خودشان در حد علا ستایشگر بودند و این را به دیگران نیز توصیه می فرمودند تا جایی که شکر را هم ردیف ایمان، توحید، تقوا و... می دانستند لذا با توجه به اهمیت این مقوله در این پژوهش محقق با طرح موضوع «تبیین مبانی شکر و سپاس و پیامد های تربیتی آن از دیدگاه اسلام» با سوالات پژوهشی مبانی شکر و سپاس ، موانع شکر ، مراحل شکر و پیامد های تربیتی شکر وسپاس چیست؟ با استفاده از روش تحقیق توصیف نظری و مطالعه ی کتابخانه ای و نمونه پژوهشی شامل کتب مذهبی از طریق فیش برداری به تبیین هر یک ازسوالات پرداخته ، که در بررسی ادبیات تحقیق بدین نتایج دست یافت که مبانی شکر و سپاس ،ایمان ، اخلاص ، تقوا و برکات جزء آثار مثبت و پیامد های منفی ، ترک آن است.مراحل شکر شامل عقلی ، قلبی ، زبانی ، عملی و موانع شکر نیز شامل جهل و غفلت و سستی و... است. پیامد های تربیتی حاصل از تشکر و سپاس نیز هم شامل پیامدهای فردی ، اجتماعی ، دنیوی و اخروی است که باتوجه به بررسی سوالات پژوهش وتحلیل یافته ها پیشنهاد می شود که انسانها سعی کنند با شکرباعث ابقا و افزایش نعمتها شده وبا روحیه قدردانی وتشکر از نیکو کاران، نیکی و احسان و همدلی را در جامعه گسترش دهند و راهزنان خیر نباشند.